Nauki Kościoła Naturalnego opierają się na zrozumieniu – nie na ślepym wierzeniu, nie na mechanicznej praktyce, ale na głębokim, codziennym zrozumieniu. Człowiek rozumny to ten, który żyje w harmonii z tym, co zostało mu dane, i który ma świadomość, co się komu należy i ile się komu należy. Ta wiedza nie przychodzi z zewnątrz – rodzi się w nas poprzez uważność, szacunek i wewnętrzne poznanie.
Dziś zatrzymajmy się i przeanalizujmy, ile czasu poświęcamy swoim duszom – nie tylko tej jednej, głównej, która tworzy nas jako Istotę Człowieczą, ale również duszom naszych komórek, organów, układów, które każdego dnia współtworzą naszą fizyczność. Czy dostrzegamy ich istnienie? Czy kontaktujemy się z nimi świadomie
– z miłością, troską i chęcią dawania?
To one pozwalają nam funkcjonować w świecie materii – oddychać, widzieć, mówić, poruszać się. A jednak często są pomijane, niezauważone, traktowane jedynie jako „narzędzia” służące do działania. Ciało Człowieka to żywa struktura – pełna dusz, pełna energii, pełna inteligencji. I jeśli pragniemy żyć w Pokoju, musimy zacząć od pokoju względem siebie – również swojej fizyczności.
Miłość, jaką dajemy swojemu ciału – przez myśli, sposób życia, jedzenie, wypoczynek, kontakt z naturą – to energia, która wraca. To od nas zależy, czy ciało będzie wspierać Duszę Człowieka w jej misji niesienia Pokoju.
Zacznijmy dziś od pytania:
Ile daję mojemu ciału?
Ile daje Duszy Fizyczności?
Czy jestem rozumnym opiekunem tego, co zostało mi dane?
Budujmy zrozumienie – w sobie, dla siebie i dla całej planety.
Zapraszam Cię do refleksji. Podziel się w komentarzu:
Jak dziś obdarzyłaś / obdarzyłeś miłością swoje ciało?