Słowa i czyny dnia dzisiejszego mają budować Pokój –
nie tylko między narodami, ale w każdej komórce Życia na tej pięknej Planecie.
Ale czym jest ten Pokój, o którym mówimy?
Ludzkość nie rozumie jeszcze,
że Pokój to nie brak wojny.
Brak wojny to zawieszenie broni.
Pokój – to stan Duszy.
Zacznijmy od Człowieka
Nie możemy mówić o Pokoju między narodami,
dopóki Człowiek nie ma Pokoju w sobie.
Dopóki jego stosunek do własnych komórek, organów, do swojej Duszy
jest pełen niewiedzy, braku Miłości i rozproszenia.
W jakim stanie znajduje się Dusza Człowieka,
gdy ciało jest przemęczone, gdy umysł błądzi,
a codzienność jest tylko przetrwaniem?
Nie zbudujemy Pokoju na zewnątrz,
dopóki Człowiek nie rozpoznaje obecności Duszy w sobie i nie działa w zgodzie z Nią.
Zrozumienie – Pierwszy Krok
Pierwszym krokiem jest rozpoznanie, że coś jest nie tak.
Że Dusza jest pomijana w codziennym działaniu.
To już dobry początek –
bo świadome spojrzenie na siebie
jest początkiem każdego uzdrowienia.
Kolejnym krokiem jest Zrozumienie.
Co dalej?
Skąd ten stan?
Jak go przemienić?
Wiedza. Praktyka. Miłość.
To nie wystarczy wiedzieć.
Trzeba Wiedzę praktykować.
Każdego dnia. Każdej chwili.
Tak długo, aż z Duszą wejdziemy w przyjaźń.
Aż ją prawdziwie pokochamy.
Wtedy – i tylko wtedy –
zmienia się nasz stosunek do świata materialnego.
Zaczynamy rozumieć jego działanie.
Zaczynamy widzieć różnicę między złudzeniem a Prawdą.
I dokonujemy Właściwego Wyboru.
Człowiek buduje Pokój wtedy, gdy żyje w zgodzie z Duszą – i to promieniuje na świat, który go otacza.
Nie od decyzji politycznych.
Ale od Ciszy wewnątrz Człowieka,
który rozpoznał swoją Duszę
i postanowił z Nią żyć – Pokojowo.
Pokój na Planecie Ziemia zaczyna się w Człowieku – tam, gdzie Dusza zostaje rozpoznana i ukochana.